طراحی واحد همسایگی با شیوه طراحی پارامتریک و با الگوگیری از بافت ارگانیک و سنتی در شهرستان کاشان

چکیده آنچه در طی این پژوهش به آن پرداخته شده، مطالعه و بررسی مبانی طراحی شهری پارامتریک، تحلیل و بررسی فرایند های طراحی پارامتریک و تطبیق آنها در طراحی واحد همسایگی با استفاده از الگوهای بافت سنتی می باشد. ساختار پایان نامه از دو بخش مطالعات نظری و طراحی تشکیل شده است. در بخش مطالعات نظری، پس از معرفی روش طراحی پارامتریک، فرایند های طراحی پارامتریک در تجربیات آکادمیک مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش دوم پژوهش، پس از بررسی بافت سنتی شاخصه های مهم بافت سنتی که در فرایند طراحی مورد استفاده قرار گرفته، به طراحی بر اساس مجموعه ای از پارامتر ها پرداخته شده است. محدوده مورد طراحی در این پژوهش محدوده یک واحد همسایگی در شهر کاشان می باشد. با توجه به بافت سنتی و ارگانیک شهر کاشان و گسست های حاصل شده بین بافت میانی و بیرونی شهر به دلیل طراحی بافت شطرنجی، ایجاد طرح منطبق با بافت ارگانیک اطراف اهمیت می یابد. لذا در این پژوهش عناصر اصلی طراحی بر اساس تئوری های لینچ و الکساندر تدوین شده است و پس از آن با تعریف پارامتر ها در محیط نرم افزار به ایجاد طرح کلی انعطاف پذیر برای محدوده واحد همسایگی پرداخته شده است . سیستم طراحی شهری پارامتریک دینامیک بوده و با هر بار تغییر ورودی ها توسط طراح به روز رسانی می گردد. بنابراین علاوه بر طراحی بر اساس اطلاعات و روابط پیچیده و ایجاد طرح نهایی منطبق با بافت، امکان ایجاد فرایند بازگشتی و مشارکت طراحان و مردم را در فرایند طراحی شهری فراهم می سازد.